Twórczość Juliana Przybosia

Informacje o poecie:

 - związany był z Awangardą Krakowską,

- pierwsze zbiory opublikował w połowie lat dwudziestych:

Śruby (1925), Oburącz (1926)

widać w nich wpływ Tadeusza Peipera

Wczesne wiersze Przybosia:

- fascynacja świadomym wysiłkiem twórczym: pracą, dzięki której opanowuje się nieuporządkowaną i amorficzną materię,

- bohaterami tekstów są często robotnicy

i rzemieślnicy, którzy nieludzkim wręcz wysiłkiem pokonują opór przedmiotów, nadają

im zamierzony kształt i formę,

- proces twórczy; wiersze metaforyzują sytuację poety, który podobnie jak rzemieślnicy, kształtuje słowo poetyckie,

- fascynacja techniką - słownictwo zaczerpnięte

z dziedziny geometrii i fizyki

- pochwała pracy łączy się z fascynacją rozwojem cywilizacji;

przedmiotem wnikliwej obserwacji

i podziwu staje się miasto - ulega ono antropomorfizacji, nabiera cech ludzkich - powstaje, rodzi się, tak jak człowiek,

w bólu i trudzie

- miasto jest widomym znakiem triumfu myśli ludzkiej;

jego geometria służy "zabudowywaniu" i oswajaniu groźnej i obcej człowiekowi natury

Dojrzała twórczość Przybosia:

tomy:

Z ponad (1930)

W głąb las (1932)

Rownanie serca (1938)

- miejsce cywilizacji i i miast zajmuje liryka pejzażowa

i refleksyjna,

- wiersze nie naśladują rzeczywistości, ale służą jej konstruowaniu zgodnie z doświadczeniem "ja" lirycznego,

- wszechstronne wykorzystywanie metafory,

- motywy autobiograficzne, związane z chłopskim dzieciństwem Przybosia,